Marie is cafébazin en ze beseft dat haar café leegloopt omdat al haar klanten één na één werkloos worden. Om het tij te keren, bedenkt ze een marketingplan: alle klanten kunnen in haar café komen drinken en op een later tijdstip betalen. Marie houdt goed bij wie wat nog moet betalen (en geeft dus m.a.w. aan elke klant een lening). Het hele dorp krijgt weet van Marie's "nu drinken, later betalen"-marketingstrategie en haar café krijgt meer en meer klanten. Al snel is Marie's café het best draaiende van het hele dorp.
Door haar klanten allemaal uitstel van betaling te geven, ondervindt Marie helemaal geen weerstand wanneer ze stelselmatig de drankprijzen opslaat. Gevolg: op papier nemen Marie's inkomsten steeds grotere proporties aan.
Een lokale en dynamische bankdirecteur beschouwt de schulden die de cafégangers bij Marie hebben als waardevolle toekomstige activa en verhoogt het bedrag dat Marie zelf mag lenen. Hij vindt dat een terechte beslissing van zichzelf, aangezien hij de schulden van de werkloze klanten van Marie als onderpand heeft.
Op het hoofdkantoor van de bank streven ze naar winstmaximalisatie en besluiten ze om Marie's schulden om te zetten in "drankobligaties". Deze drankobligaties worden vervolgens allemaal gebundeld en op de internationale obligatiemarkten verhandeld.
Naïeve investeerders snappen niet echt dat deze drankobligaties (die aan hen verkocht worden als "AA Gewaarborgde Obligaties") eigenlijk schulden zijn van werkloze cafégangers en de AA Gewaarborgde Obligaties worden vlot verhandeld. Het gaat zelfs zó goed, dat deze drankobligaties de bestverkochte worden op de obligatiemarkt en de prijzen swingen dan ook de pan uit!
Hoewel de prijzen van de drankobligaties nog steeds enorm aan het stijgen zijn, besluit Marie's lokale bankdirecteur op een zekere dag dat de tijd voor Marie gekomen is om haar schulden terug te betalen. Hij belt naar Marie en zij brengt op haar beurt haar klanten op de hoogte. Uiteraard kunnen zij als werklozen hun drankschulden niet terugbetalen, waardoor Marie zelf haar eigen lening niet kan terugbetalen, het café failliet gaat en Marie haar 10 serveersters moet ontslaan.
In een mum van tijd kelderen de prijzen van de drankobligaties met 90%, waardoor de liquiditeit van de bank compleet in elkaar stort en de bank geen nieuwe leningen meer kan toestaan aan haar cliënten. Daardoor valt de economische activiteit in het dorp compleet stil. Marie's drankleveranciers hadden Marie talloze keren uitstel van betaling gegeven en hadden daarnaast het geld van hun bedrijfspensioenfonds geïnvesteerd in drankobligaties.
Het gevolg van de gebeurtenissen is dat Marie's schuld niet meer afbetaald wordt en dat ze die schuld dus moeten afschrijven. Bovendien is het geld uit hun pensioenfonds plots met 90% gedaald, aangezien de drankobligaties gecrasht zijn. Gevolg: de wijn- en frisdrankleverancier gaan ook failliet en de bierhandelaar wordt overgenomen door een Franse concurrent (die vervolgens onmiddellijk de lokale fabriek sluit, 150 werknemers ontslaat en alles wat waardevol is naar Frankrijk draineert).
MAAR: gelukkig is daar de overheid! Zij graait met veel plezier in haar diepe zakken en redt de bank, de beurshuizen en hun respectievelijke topmanagers dankzij een infusie van honderden miljoenen euro's, zonder dat daar ook maar enige voorwaarde aan gekoppeld wordt. Het geld van deze reddingsoperatie wordt betaald met nieuwe belastingen voor de werkenden, de zelfstandigen en de niet-drinkers die nooit een voet in Marie's café hebben gezet...
Bron: Rick Dijkers Credit Manager at SITA Nederland